- фонус
- [فانوس]ю. олате, ки аз филиз, шиша ва ғ. сохта ба дарунаш шамъ ё чароғ афрӯхта дар ҷое меовезанд ё бо худ мебаранд◊ фонуси хаёл а) фонусе, ки ба даруни он суратҳо мекашанд ва он суратҳо бо таъсири гармӣ ва дуд ба ҳаракат меоянд; б) адш., маҷ. санъати истиора дар маънои хаёлоти рангин ва хуби шоирона
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.